Op de eerste dag van de onderwijsdagen van surf bezocht ik de inspirerende lezing van Jeroen Alessie over serious gaming. Hij introduceert zijn lezing met de komst van de digital natives. Naast dat ze visueel georiënteerd zijn, zijn ze vooral game-gericht.
Wat is een spel?
Systeem waar keuzes en regels belangrijk zijn. Dus vergelijkbaar met wat we in het onderwijs willen. Vraag aan de zaal, welk spel ze in het basisonderwijs het leukste vonden. ‘apenkooien’! Waarom? Alles zit erin. Wat heb je geleerd? ‘o.a. Kiezen’ zitten strategieën in, juf voegt levels toe (twee tikkers). Tikkers bedenken strategie, dan wordt spel verkort. Juf voegt toe, extra route, verlosser, wordt steeds complexer. Ondanks complexiteit krijgen leerlingen het toch voor elkaar om er steeds beter in te worden.
Waarom is een spel interessant voor het onderwijs?
Spel zorgt ervoor dat kinderen uren lang hetzelfde kunnen blijven doen. Waarom lukt dit niet in het onderwijs? Veel kinderen kunnen niet geconcentreerd zijn in de klas, maar wel met een spel. Ze wisselen ook uit met vriendjes, peer2peer. In het onderwijs is feedback geven vaak geschrapt.
Kinderen vinden leren leuk
Kinderen proberen, zoeken grenzen op, maar zoeken ook patronen. Maar het onderwijs sluit niet aan op de kinderen. Het is ‘boring’. Als we boring blijven, gaan de kinderen/studenten om ons (docenten) heen. Docenten zijn niet vervangbaar, maar we doen de verkeerde dingen.
Het onderwijs moet loslaten
Het brein werkt Van cognitief, naar associatief, naar als…dan, naar nieuwe neurale netwerken. Om ervoor te zorgen dat kinderen het leren leuk blijven vinden, dan moeten we LOSLATEN. En vooral veel aan gaming doen, omdat dit impliciet leren mogelijk maakt. Bij het ‘apenkooien’ ben je je niet bewust dat je leert (impliciet leren).
Wat bieden games nog meer?/de theorie van gamen
Games bieden ook intrinsieke en extrinsieke motivatie. Ook biedt gaming de mogelijkheid tot het meten van succes en imediate feedback. Gaming biedt mogelijkheid tot transfer (toepassen wat ze in de game geleerd hebben in een andere situatie). Ook competitie en samenwerking in een game. En helpt reflectief denken te ontwikkelen (je gaat niet steeds hetzelfde doen, omdat dat steeds hetzelfde resultaat geeft). Games zitten altijd in de zone van de proximale ontwikkeling. (Sarah ‘intellagirl’ Smith-Robins, 2010). Deze lijst sluit perfect aan op wat we in het onderwijs zouden willen. Maar bovenal: het is gewoon leuk!
Manier om het leuk te houden is ook om het niet continue aan te bieden. We moeten niet alles in een game willen vatten. Vergelijkbaar met ‘apenkooien’ (vond maar 1 of 2 keer per jaar plaats).
just do it
Ga vooral aan de slag en zet hier studenten voor in. Jeroene heeft studenten begeleid ij de ontwikkeling van een spel. Studenten fysiotherapie en CMD hebben in zeven weken tijd een eerste level gebouwd. Nu nog prototype (feedback van deelnemers), veel samenwerking en grote leerervaring.
Uitdaging: durven we in het onderwijs bestaande dingen af te breken? Begin eerst klein. School is een spel, maar heel slecht.
Verzoek vanuit de zaal om concreet: vraag 1 is wat wil ik ze leren, zie Mark prensky, en wat voor gametype hoort daar en ga vervolgens samen met de groep het spel ontwikkelen. Neem hierin de bovenstaande onderdelen uit de gametheorie mee. Wil je het digitaal maken, zoek samenwerking met scholen waar dit soort games al ontwikkeld worden.
Deze tekst verscheen eerder op de HANICTO blog
Leave a Reply