Mijn betoog over de kracht van (online) peer feedback richt zich vooral op de meerwaarde voor de gever. Enerzijds omdat dit nog steeds geen breed gedragen perspectief is, maar ook omdat ik denk dat daar de meerwaarde voor een student ligt. Het artikel Who benefits from peer feedback: the giver or the receiver? geeft een mooi inkijkje in de praktijk van een docent die op zoek gaat naar de meerwaarde van peer feedback.
De auteur verwijst naar de ervaring van veel docenten dat het organiseren van peer feedback een beetje voelt als ’the blind leading the blind’. Hoe kunnen studenten elkaar goede feedback geven als ze zelf niet weten hoe het werkt? Dit gaat echter heel erg uit van het idee dat het vooral gaat om wat de ontvanger met de feedback kan. Interessant is oa. de verwijzing naar een onderzoek van Chanski and Ellis (2017). In dit onderzoek bleek dat studenten die in de zogenaamde ‘gever-groep’ zaten ook in staat waren […] to improve on later tasks, and not just the task where they gave or received feedback […]. De meerwaarde van geven is er dus niet alleen voor de ‘lopende’ opdracht, maar ook voor toekomstige opdrachten.
Dit sluit aan bij het betoog van Dylan Wiliam […] that the purpose of feedback is to change the student, not the work, to improve their performance on tasks they have not yet attempted […]. Als studenten zich meer focussen op de feedback die ze geven dan ontvangen, zullen ze eerder bv. algemene richtlijnen voor het schrijven ontdekken en toepassen op hun eigen werk, dan simpelweg het volgen van instructies om fouten te herstellen. En dit draagt bij aan de transfer richting toekomstige taken.
Referentie: Chanski, S, and Ellis, L. (2017). Which Helps Writers More, Receiving Peer Feedback or Giving It? English Journal, 106 (6), 54-60.
Leave a Reply